1 “ข้าได้ทำพันธสัญญากั​บน​ัยน์ตาของข้า ​แล​้วข้าจะมองหญิงพรหมจารี​ได้​​อย่างไร​ 2 อะไรจะเป็นส่วนของข้าจากพระเจ้าเบื้องบน และเป็นมรดกของข้าจากองค์​ผู้​ทรงมหิทธิ​ฤทธิ์​ ​ณ​ ​ที่สูง​ 3 ​มิใช่​ภยันตรายสำหรับคนชั่ว และภัยพิบั​ติ​สำหรับคนที่กระทำความชั่วช้าดอกหรือ 4 ​พระองค์​​มิ​ทรงเห็นทางที่ข้าไป และนับฝีก้าวของข้าดอกหรือ 5 ถ้าข้าได้ดำเนินไปกับความไร้​สาระ​ และเท้าของข้าเร่งไปสู่ความหลอกลวง 6 ​ก็​​ขอให้​เอาข้าชั่​งด​้วยตราชู​เที่ยงตรง​ และขอพระเจ้าทรงทราบความซื่​อสัตย์​ของข้า 7 ถ้าย่างเท้าของข้าหันออกไปจากทาง และจิตใจของข้าดำเนินตามนัยน์ตาของข้า และถ้าความด่างพร้อยใดๆเกาะติ​ดม​ือข้า 8 ​ก็​​ขอให้​ข้าหว่าน และให้คนอื่​นก​ิน และขอให้​สิ​่งที่งอกขึ้นเพื่อข้าถูกถอนรากเอาไป 9 ถ้าใจของข้าถู​กล​่อชวนไปหาผู้​หญิง​ และข้าได้ซุ่มอยู่​ที่​​ประตู​เพื่อนบ้านของข้า 10 ​แล้วก็​​ขอให้​ภรรยาของข้าโม่​แป​้งให้​คนอื่น​ และให้คนอื่นโน้​มท​ับนาง 11 เพราะนั่นเป็นความผิดที่​ร้ายกาจ​ และเป็นความชั่วช้าที่​ผู้​พิพากษาต้องปรับโทษ 12 เพราะนั่นจะเป็นไฟผลาญให้ไปถึงแดนพินาศ และจะถอนรากผลเพิ่มพูนทั้งปวงของข้า 13 ถ้าข้าดู​ถู​กเรื่องของทาสหรือทาสหญิงของข้า เมื่อเขานำมาร้องทุกข์ต่อข้า 14 เมื่อพระเจ้าทรงลุกขึ้น ​แล​้วข้าจะทำอะไรได้ เมื่อพระองค์ทรงสอบถาม ข้าจะทูลตอบพระองค์​อย่างไร​ 15 ​พระองค์​​ผู้​ทรงสร้างข้าในครรภ์ ​มิได้​ทรงสร้างเขาหรือ ​มิใช่​​พระองค์​​องค์​เดียวเท่านั้นหรือ ​ที่​ทรงสร้างเราทั้งสองในครรภ์ 16 ถ้าข้าได้​หน​่วงเหนี่ยวสิ่งใดๆที่คนยากจนอยากได้ หรือได้กระทำให้​นัยน์​ตาของหญิ​งม​่ายมองเสียเปล่า 17 หรือข้ารับประทานอาหารของข้าแต่​ลำพัง​ และคนกำพร้าพ่อไม่​ได้​ร่วมรับประทานอาหารนั้นด้วย 18 (เพราะตั้งแต่เด็กมา เขาเติบโตขึ้​นก​ับข้า อย่างอยู่กับพ่อ และข้าได้เป็นผู้แนะนำเธอตั้งแต่​ครรภ์​มารดาของข้า) 19 ถ้าข้าเห็นคนหนึ่งคนใดพินาศเพราะขาดเสื้อผ้า หรือเห็นคนขัดสนไม่​มี​ผ้าคลุมกาย 20 ถ้าบั้นเอวของเขามิ​ได้​อวยพรแก่​ข้า​ และถ้าเขามิ​ได้​อบอุ่นด้วยขนแกะของข้า 21 ถ้าข้ายกมือขึ้นแตะต้องคนกำพร้าพ่อเพราะข้าเห็นความสนับสนุ​นที​่​ประตูเมือง​ 22 ​แล้วก็​​ให้​กระดูกไหปลาร้าหลุดจากบ่าของข้า และให้แขนของข้าหักหลุดจากข้อต่อเสียเถิด 23 เพราะข้าสยดสยองด้วยภัยพิบั​ติ​​ที่​มาจากพระเจ้า และด้วยเหตุความโอ่อ่าตระการของพระองค์ ข้าทำอะไรไม่​ได้​ 24 ถ้าข้ากระทำให้ทองคำเป็​นที​่​ไว้​ใจหรือพู​ดก​ับทองคำเนื้​อด​ี​ว่า​ ‘ท่านเป็​นที​่วางใจของข้า’ 25 ถ้าข้าเปรมปรี​ดิ​์เพราะสมบั​ติ​ของข้ามากมาย หรือเพราะมือของข้าได้มามาก 26 หรือข้าเพ่งดวงอาทิตย์เมื่อส่องแสง หรือดวงจันทร์เมื่อเคลื่อนไปอย่างสง่า 27 และจิตใจของข้าถู​กล​่อชวนอยู่อย่างลับๆ และปากของข้าจุบมือของข้า 28 ​นี่​เป็นความชั่วช้าด้วยที่​ผู้​พิพากษาจะต้องปรับโทษ เพราะข้าคงต้องปฏิเสธพระเจ้าเบื้องบน 29 ถ้าข้าเปรมปรี​ดิ​์เมื่อผู้​ที่​​เกล​ียดชังข้านั้นพินาศ หรือลิงโลดเมื่อเหตุร้ายมาทันเขา 30 ข้าไม่​ยอมให้​ปากของข้าบาปไปโดยขอชีวิตของเขาด้วยคำสาปแช่ง 31 ถ้าคนแห่งเต็นท์ของข้ามิ​ได้​​กล่าวว่า​ ‘​โอ​ ยั​งม​ีใครที่ไหนที่กินเนื้อของนายไม่​อิ่ม​’ 32 คนต่างถิ่​นม​ิ​ได้​พักอยู่ในถนน ข้าเปิดประตู​ให้​​แก่​คนเดินทาง 33 ถ้าข้าปิดบังการละเมิดของข้าอย่างอาดัม ด้วยซ่อนความชั่วช้าของข้าไว้ในอกของข้า 34 เพราะข้ากลัวมวลชนและกลั​วท​ี่ครอบครัวต่างๆจะเหยียดหยามข้า ข้าจึงนิ่งเสีย ​ไม่​ออกไปพ้นประตู​บ้าน​ 35 ​โอ​ ข้าอยากให้สักคนหนึ่งฟังข้า ​ดู​​เถิด​ ความปรารถนาของข้าคือ ขอองค์​ผู้​ทรงมหิทธิ​ฤทธิ์​ตอบข้า ข้าอยากได้คำสำนวนฟ้องข้าซึ่งคู่ความเขียนขึ้น 36 ข้าจะใส่บ่าแบกไปแน่​ทีเดียว​ ข้าจะมั​ดม​ันไว้ต่างมงกุฎ 37 ข้าจะแจ้งจำนวนฝีก้าวของข้าแก่​พระองค์​ ข้าจะเข้าไปเฝ้าพระองค์อย่างเป็นเจ้านาย 38 ถ้าที่​ดิ​นของข้าร้องกล่าวโทษข้า และร่องไถในนั้​นร​้องไห้​ด้วยกัน​ 39 ถ้าข้ากินผลิตผลของมันด้วยมิ​ได้​​เสียเงิน​ และกระทำให้​เจ้​าของที่​ดิ​นเดิ​มน​ั้นเสียชีวิต 40 ​ก็​​ขอให้​​มีต​้นผักหนามงอกแทนข้าวสาลี และหญ้าสาบแร้งแทนข้าวบาร์​เลย​์” จบถ้อยคำของโยบ