1 Псальма Давідава. Навошта бунтуюць народы, і намышляюць плямёны марнае?

2 Паўстаюць зямныя цары, і ўмаўляюцца разам князі супраць Госпада і супраць Памазанца Ягонага:

3 «Парвёмце ж іхнія кайданы і скінем зь сябе іхнія аковы».

4 Той, Хто ў нябёсах жыве, пасьмяецца, Гасподзь паганьбіць іх.

5 Тады Ён у гневе Сваім скажа ім, і лютасьцю Сваёй іх настрашыць;

6 «Я памазаў Цара Майго над Сіёнам, сьвятою гарою Маёю.

7 Я абвяшчу пастанову: Гасподзь сказаў Мне: «Ты Сын Мой; Я сёньня Цябе спарадзіў;

8 прасі ў Мяне, і дам народы ў спадчыну Табе, і ўладаньні Твае - аж па край зямлі!

9 Ты паб'еш іх жалезным жазлом, патаўчэш іх, як посуд ганчарны».

10 Дык вось - урымсьціцеся, цары; навучэцеся, судзьдзі зямныя,

11 служэце Госпаду богабаязна, і радуйцеся з трымценьнем.

12 Ушануйце Сына, каб Ён не загневаўся, і каб не загінуць вам у дарозе вашай, бо гнеў Ягоны загарыцца неўзабаве. Шчасныя ўсе, хто на Яго спадзяецца.