1 হে যিহোৱা, তোমাৰ ক্ৰোধত মোক ধমকি নিদিবা;

তোমাৰ প্ৰচণ্ড কোপত মোক শাস্তি নিদিবা।

2 কিয়নো তোমাৰ কাঁড়বোৰে মোক বিন্ধিছে,

তোমাৰ হাতে মোক বৰকৈ হেঁচি ধৰিছে।

3 তোমাৰ ক্রোধৰ কাৰণে মোৰ শৰীৰত ক’তো সুস্থতা নাই;

মোৰ পাপৰ কাৰণে মোৰ অস্থিবোৰত স্বাস্থ্য নাই।

4 মোৰ মূৰৰ ওপৰলৈকে মোৰ অনেক অপৰাধবোৰ উঠিছে;

সেইবোৰ মোৰ বাবে বব নোৱাৰা অতি গধুৰ বোজাৰ নিচিনাও হৈছে।

5 মোৰ অজ্ঞানতাৰ কাৰণে মোৰ ঘাঁবোৰ গেলি দুৰ্গন্ধময় হৈছে।

6 মই দুখ পাই বৰ কুঁজা হৈ পৰিছো,

ওৰে দিনটো শোকাতুৰ হৈ ফুৰিছোঁ।

7 মোৰ কঁকালত জ্বলা-পোৰাৰ বিষ হৈছে,

মোৰ শৰীৰৰ ক’তো সুস্থতা নাই।

8 মই বৰ দুৰ্ব্বল আৰু ভাগি পৰিছোঁ;

মনৰ ব্যাকুলতাত মই কেঁকাই আছোঁ।

9 হে যিহোৱা, মোৰ সকলো কামনা-বাসনা তুমি জানা;

মোৰ হুমুনিয়াহ তোমাৰ পৰা লুকাই থকা নাই।

10 মোৰ বুকু ধপধপাইছে; মোৰ শক্তি নোহোৱা হৈ গৈছে;

এনে কি মোৰ চকুও অন্ধকাৰ হৈ গৈছে।

11 মোৰ এই অৱস্থা দেখি, বন্ধু-বান্ধৱ আৰু সংগীসকলে মোৰ আপদৰ পৰা আঁতৰত থিয় হৈ থাকে,

মোৰ চুবুৰীয়াসকলেও আঁতৰত থাকে।

12 যিসকলে মোৰ প্ৰাণ বিচাৰে, তেওঁলোকে মোলৈ ফান্দ পাতিছে,

যিসকলে মোৰ অনিষ্ট কৰিবলৈ বিচাৰে, তেওঁলোকে ধ্বংসৰ কথা কয়;

তেওঁলোকে ওৰে দিনটো কেৱল ছলনা কৰিবলৈকে চিন্তা কৰি থাকে।

13 মই কলা মানুহৰ নিচিনা হ’লো, একোকে নুশুনো;

মই মুখ মেলিব নোৱাৰা বোবা মানুহৰ নিচিনা হ’লো।

14 যি মানুহে নুশুনে, যাৰ মুখত কোনো উত্তৰ নাই, মই এনে মানুহৰ নিচিনাই হ’লো।

15 হে যিহোৱা, মই তোমালৈহে অপেক্ষা কৰি আছোঁ;

হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমিয়েই উত্তৰ দিবা।

16 মই প্রার্থনা কৰি কওঁ, “যেতিয়া মোৰ ভৰি পিছলি যায়, মোৰ বিৰুদ্ধে যিসকলে অহংকাৰ কৰে, তুমি তেওঁলোকক মোৰ ওপৰত আনন্দ কৰিবলৈ নিদিবা।”

17 মইতো প্রায় পৰিয়েই গ’লো; মোৰ ক্লেশ সদায় মোৰ লগতে আছে।

18 মোৰ অপৰাধ মই স্বীকাৰ কৰিছোঁ; মোৰ পাপৰ কাৰণে মই দুঃখিত হৈছোঁ।

19 যিসকল অকাৰণতে মোৰ শত্রু হৈছে, তেওঁলোক শক্তিশালী।

যিসকলে অকাৰণে মোক ঘৃণা কৰে, তেওঁলোক অনেক।

20 মোৰ উপকাৰৰ সলনি তেওঁলোকে মোলৈ অপকাৰহে কৰে; যদিও মই সৎকর্ম কৰোঁ, তেওঁলোক মোৰ বিৰোধী।

21 হে যিহোৱা, মোক ত্যাগ নকৰিবা। হে মোৰ ঈশ্বৰ, মোৰ ওচৰৰ পৰা তুমি আঁতৰত নাথাকিবা।

22 হে মোৰ যিহোৱা, মোৰ পৰিত্ৰাণকর্তা; মোক সহায় কৰিবলৈ তুমি শীঘ্রে আহাঁ।