1 হে যিহোৱা, মোৰ কথালৈ কাণ পাতা; মোৰ হুমুনিয়াহ শুনা।

2 হে মোৰ ৰজা, মোৰ ঈশ্বৰ,

তুমি মোৰ কাতৰোক্তিৰ স্বৰ শুনা;

কিয়নো মই তোমাৰ ওচৰতে প্ৰাৰ্থনা কৰিছোঁ।

3 হে যিহোৱা, প্রতি ৰাতিপুৱাতে তুমি মোৰ মাত শুনিবলৈ পোৱা;

ৰাতিপুৱাই মই তোমাৰ সন্মুখত মোৰ নিবেদন* বলিদান উৎসর্গ কৰি উৎসৰ্গ কৰি বাট চাই থাকো।

4 তুমি দুষ্টতাত সন্তোষ পাওঁতা ঈশ্বৰ নোহোৱা;

দুষ্ট লোকে তোমাৰ লগত থাকিব নোৱাৰে।

5 যিসকল অহংকাৰী লোক, তেওঁলোক তোমাৰ চকুৰ সন্মুখত থিয় হ’ব নোৱাৰিব;

সকলো দুষ্কর্ম কৰা লোকক তুমি ঘৃণা কৰা।

6 যিসকলে মিছা কথা কয় তেওঁলোকক তুমি বিনষ্ট কৰিবা;

যিহোৱাই ৰক্তপাতকাৰী আৰু ছলনাকাৰীক ঘৃণা কৰে।

7 কিন্তু মই তোমাৰ অসীম প্রেমৰ যোগেদি

তোমাৰ গৃহত সোমাম,

মই ভয়েৰে সৈতে তোমাৰ পবিত্ৰ মন্দিৰৰ ফাললৈ চাই

মোৰ মূৰ নত কৰিম।

8 হে যিহোৱা, মোৰ অনেক শত্রু থকাৰ কাৰণে

তুমি মোক তোমাৰ নিজ ধাৰ্মিকতাৰ পথত চলাই নিয়া;

তোমাৰ পথ মোৰ সন্মুখত সৰল কৰি দিয়া।

9 মোৰ শত্রুবোৰৰ মুখত সত্যতা নাই।

সিহঁতৰ হৃদয়ত ধ্বংসৰ মনোভাৱ থাকে।

সিহঁতৰ ডিঙিৰ নলীবোৰ যেন মুকলি মৈদাম,

সিহঁতে কপটভাৱে জিভাৰে প্রশংসাৰ কথা কয়।

10 হে ঈশ্বৰ, তুমি সিহঁতক নিজৰ দোষৰ ভাৰ বহন কৰিবলৈ দিয়া;

সিহঁত নিজ নিজ পৰামর্শতে পতিত হওঁক।

সিহঁতৰ অধিক অপৰাধৰ কাৰণে তুমি সিহঁতক খেদাই দিয়া;

কিয়নো সিহঁতে তোমাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিছে।

11 কিন্তু যিসকলে তোমাত আশ্ৰয় লয়, তেওঁলোক আনন্দিত হওঁক;

তেওঁলোকে আনন্দেৰে চিৰকাল গীত-গান কৰক,

তেওঁলোকৰ ওপৰত তোমাৰ নিৰাপত্তা প্রসাৰিত কৰা

যাতে তোমাৰ নামক যিসকলে প্ৰেম কৰে, তেওঁলোকে তোমাত আনন্দ পায়।

12 কিয়নো হে যিহোৱা, যিসকল ধাৰ্মিক, তুমি তেওঁলোকক আশীৰ্বাদ কৰা;

তোমাৰ দয়াৰে তুমি তেওঁলোকক ঢালৰ নিচিনাকৈ আৱৰি ৰাখিছা।